Terugblik op een vorige Furieade
De Haven van Maassluis ligt er op zondag na de Furieade net even anders bij dan op de overige zondagen van het jaar. Zo zijn er schepen die niet op zaterdagavond zijn vertrokken om beter tij af te wachten, of er gewoon er de voorkeur aan geven met daglicht naar de thuishaven te varen. De Furie en de Hercules voerden de stoomdruk op om het lichtschip Noord-Hinder naar Hellevoetsluis te slepen. Op de kolenstoker Hercules geeft dat als vanouds weer de nodige rook. De mijnenjagers van de Koninklijke Marine, die in de Buitenhaven liggen afgemeerd, zijn nog te bezichtigen.
We parkeren onze auto aan de Hellingkade, van daar lopen we naar het Kerkplein bij de Grote Kerk. Daar staat het monument ter herinnering aan het bombardement op Maassluis van 18 maart 1943. Vanaf de Schans heb je een goed uitzicht op de Heldringstraat, aan de overzijde van het Hellinggat. Rechts de achterzijde van de Noorddijk. We kijken over of door de vitrages die voor de ramen hangen van de huisjes aan de Geerkade. Een binnenvaartschip ligt vlak voor de kleine huisjes. Kerkgangers komen uit de Grote Kerk.We kijken of er nog bekenden bij zijn, nee dus. Langs de Geerkade lopend zien we aan de overkant de Witol, waarvan een Duitser eigenaar was, later de Shell. Het is anders merkwaardig te noemen, een kleine raffinaderij in een woonwijk.
Op de hoek van de Geerkade en de Marnixkade krijgen we een mooi uitzicht op de Stadhuiskade en het Coppelstockhuisje aan de Hoogstraat. Benedendijks het Schoolslop, naast de brede trappen. Het Schoolslop liep tussen de huizen door naar de Markt en naar de steeg naast het voormalige Zeemanshuis. We zijn benieuwd of het Schoolslop nog wel bestaat. Het slop bestaat nog wel, maar het loopt dood tegen een aantal deuren van woningen aan de Hoogstraat. Na de Veerstraat in een half uurtje te hebben bekeken, komen we uit op de Goudsteen met uitzicht op de Marelstraat.
Op deze plek bekijken we ook de toren van de Grote Kerk die daar vandaan nog net te zien is. Via de Noordvliet komen we bij de P.C. Hooftlaan. In 1959 werd aan de doorbraak van de P.C. Hooftlaan naar de Lange Boonestraat begonnen. Een groot aantal huizen moest worden gesloopt, in de Lijnstraat, Zuidvliet, Lijndraaierssteeg.Verder nog een aantal huizen aan de Noordvliet, Nauwe Koestraat en de Lange Boonestraat. Een tante en een oom woonden naast bakker Eendenburg aan de Prinsekade, ook zij moesten hun biezen pakken. Twee gepensioneerde ooms uit de Lange Boonestraat hadden dubbele pech, hun stamcafé Van der Marel aan de Noordvliet wordt zonder omhaal van veel woorden, afgebroken.
We lopen langs een van de vlieten richting Hoogstraat en de Zuiddijk, waar het voormalige stadhuis op ons nog steeds indruk maakt. We zij er in 1959 getrouwd door een ambtenaar die op Herbert Joeks leek, de indiaan die de beste misschieter was in het circus van Pipo de clown. We gaan via de Hoogstraat naar de Haven, naar een gapend gat in de huizenrij. Hoewel we deze plek vaak zijn gepasseerd, krijgen we onenigheid over de bewoners die daar eens hebben gewoond. Daar moet ook de oude Smoor hebben gewoond, de vader van de kapper die bij het bombardement op Maassluis in 1943 is omgekomen.
In de jaren veertig van de vorige eeuw, of het voor of na het bombardement was kan ik me niet meer herinneren, ben ik bij Smoor op bezoek geweest. Uit een raam van zijn huis zag ik een smalspoor langs de kade lopen, dat eindigde bij een draaischijf, waar lorries, al of niet geladen met hout, de Havenstraat inreden van en naar de vaten- en kistenfabriek van De Neeff.
Nu is de Govert van Wijnkade en het Schanshoofd aan de beurt om door ons bezocht te worden. Ook hier weer enige verbazing onzerzijds door het verdwijnen van huizenbouw op deze karakteristieke kade. De rode villa, waar we ondertrouwd zijn, is verdwenen. Loodsen, met een oppervlakte van een half voetbalveld, langs de Nieuwe Waterweg, komen ons totaal onbekend voor. We rijden naar het Zandpad die parallel aan de Haven loopt. Met aan de linkerzijde de Zure Vissteeg rijden we via de Taanstraat naar de A20, richting Rozenburg.
